Τις τελευταίες ημέρες, στη Ρωσία και την Ουκρανία, το Μέσον Κοινωνικής Δικτύωσης, Telegram, μονοπωλεί ένα βίντεο, με μάχη σώμα με σώμα, με μαχαίρια, ενός Ρώσου και ενός Ουκρανού στρατιωτών. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό βίντεο, με τον Ουκρανό να λέει «αυτό είναι, μαμά, αντίο», και να ζητάει από τον Γιακούτιο στην εθνικότητα Ρώσο … «άσε με να φύγω ήσυχα. Να πάρω μια ανάσα. Πονάει πολύ».
Δύο βίντεο γι’ αυτή τη δραματική μάχη σώμα με σώμα κυκλοφόρησαν. Το ένα προέρχεται από την κάμερα GoPro, που είχε ο Ουκρανός στο κράνος του, και από λήψη, η οποία έγινε από drone. Πρόκειται για συγκλονιστικά βίντεο που δείχνουν την βαρβαρότητα του πολέμου, και την απόλυτη ανάγκη να σταματήσει αυτή η κρεατομηχανή που «δουλεύει» εδώ και σχεδόν τρία χρόνια μέσα σε ευρωπαϊκό έδαφος. Και μπορεί, τόσο η ρωσική όσο και η ουκρανική, η καθεμιά πλευρά για τους δικούς της λόγους να «ηρωοποίησε» τον μαχητή της -η ουκρανική, γιατί πέθανε παλεύοντας, η ρωσική, γιατί νίκησε- αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για βίντεο – γροθιά στο στομάχι όλων όσοι, από τον καναπέ τους, αδιάφοροι παρακολουθούν στην TV τους πολέμους και σφαγές.
Είναι το αποκρουστικό πρόσωπο του πολέμου. Είναι κραυγή υπέρ της ειρήνης και χαστούκι στους πολεμοκάπηλους, οι οποίοι, αν και το παίζουν πολεμοχαρείς «στρατόκαυλοι», είναι οι πρώτοι που θα λακήσουν όταν πέσει η πρώτη ντουφεκιά. Κι’ αυτό, διότι ουδέποτε έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή πολεμούν για να δουν πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Γιατί μόνο όσοι έχουν δει τον πόλεμο, είναι ικανοί να εκτιμήσουν το μέγιστο αγαθό της ειρήνης. Οσο για εκείνους τους πολιτικούς που θέλουν να εμφανίζονται ως νέοι Βοναπάρτες … τι να πει κανείς; Φτηνοί παλικαρισμοί και λόγια του αέρα από φιλοπόλεμους ψευτονταήδες, που μέσα από τη θαλπωρή των γραφείων τους, βλέπουν τις βόμβες να πέφτουν. Εμποροι του θανάτου, που συνήθως φημίζονται για την ξενοδουλεία τους και τις «διευκολύνσεις» στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, στην προκειμένη των πολεμικών βιομηχανιών.
Και βέβαια, άλλο είναι τα πλάνα των πολέμων στην TV και άλλο να βλέπει κανείς -ευτυχώς, έστω και χωρίς να φαίνεται ευκρινώς στην κάμερα- να σφάζονται δύο άντρες σε μάχη σώμα με σώμα, με μαχαίρια. Σύμφωνα με Ρώσους και Ουκρανούς που «ανέλυσαν» τα βίντεο, αυτά περιγράφουν τα εξής:
Ενας Ουκρανός μπαίνει μέσα σε μια αυλή σπιτιού που έχει πληγεί από τις μάχες, προκειμένου να ελέγξει αν έχει μείνει κάποιος Ρώσος και να την «καθαρίσει». Μπαίνοντας, δέχεται πυρά, χτυπιέται, ουρλιάζει, ανταποδίδει τα πυρά. Σταγόνες αίματος φαίνονται στο πλάνο του βίντεο, σημάδι ότι τραυματίστηκε. Συνεχίζει. Αρπάζει μια χειροβομβίδα, τραβάει την περόνη, ακουμπάει στον τοίχο του σπιτιού και την ρίχνει μέσα από το παράθυρο. Εκεί που είναι ο αντίπαλός του.
Ο Ρώσος, όμως, στο μεταξύ, προλαβαίνει και βγαίνει γρήγορα από εκεί. Ετσι, Ουκρανός και Ρώσος έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο. Ο Ουκρανός καταφέρνει να τραβήξει και να ρίξει στο έδαφος το αυτόματο του Ρώσου. Αμέσως αρχίζει μια σκληρή μάχη σώμα με σώμα.
«Σκυλί, γιατί ήρθες στην πατρίδα μου;», του φωνάζει ο Ουκρανός (σ.σ. ο Ουκρανός μιλάει κυρίως ρωσικά και όχι ουκρανικά). Πέφτουν και οι δύο στο έδαφος. Ο Ρώσος στρατιώτης, Γιακούτιος στην εθνικότητα, Αντρέϊ Γκριγκόριεφ, βρίσκεται από πάνω. Πιάνει το μαχαίρι του και προσπαθεί να χτυπήσει τον Ουκρανό κάπου στο πλάι. Ο Ουκρανός προσπαθεί να αρπάξει το μαχαίρι του και να απωθήσει τον Ρώσο, σπρώχνοντας και πιάνοντάς τον στους ώμους και το λαιμό.
Ο Ρώσος τον εμποδίζει και κάποιο στιγμή μάλιστα δαγκώνει το χέρι του Ουκρανού. Ο Ουκρανός δέχεται κτυπήματα. Μόνο σταγόνες αίματος φαίνονται στην κάμερα να πέφτουν στο έδαφος. Ο Ρώσος, όμως, είναι εξασθενημένος και τραυματισμένος και δεν μπορεί να του καταφέρει το τελειωτικό κτύπημα. Τότε, ο Ουκρανός πιάνει το χέρι που κρατάει ο Ρώσος το μαχαίρι και του δείχνει πού να χτυπήσει. Ο Ρώσος πέφτει στο ένα γόνατο και σταματάει να παλεύει.
«Αυτό είναι. Μαμά, αντίο», λέει ξέπνοος ο Ουκρανός. Και απευθυνόμενος στον Ρώσο, του λέει: «Περίμενε, άσε με να πεθάνω ήσυχα. Να πάρω μια ανάσα. Πονάει πολύ. Άσε με να φύγω ήσυχα». Ο Ρώσος σηκώνεται και αναπνέοντας βαριά φεύγει λίγο πιο κει. «Σε ευχαριστώ», του λέει ο Ουκρανός. «Είσαι ο καλύτερος μαχητής στον κόσμο. Ησουν καλύτερος από μένα», ψελλίζει.
«Αντίο αδερφέ», του λέει ο Γιακούτιος και κάνει να πιάσει το όπλο του. «Δεν χρειάζεται!», καταφέρνει να πει ο Ουκρανός. Δεν προλαβαίνει, όμως, και, όπως αναφέρουν εκείνοι που ανέλυσαν το βίντεο, δέχεται τον τελευταίο πυροβολισμό.
«Βίαιος διδάσκαλος, ο πόλεμος», που έγραφε ο Θουκυδίδης. ‘Η, όπως έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Αξιον Εστί» (Η πορεία προς το μέτωπο): … Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε, απ’ τ’ άλλο μέρος να ‘ρχονται, οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Οπού απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι οπού κατόπι σαν ακούγανε για πού τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα. Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι. «Όι, όι, μάνα μου», «όι, όι, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ‘λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου».