Του Αλέκου Αρβανιτά *
Κάθε χρόνο, τη θερινή σεζόν, παίζεται ακριβώς το ίδιο έργο. Άτομα όλων των ηλικιών πηγαίνουν στα παραθαλάσσια θέρετρα για να βγάλουν μεροκάματο. Άλλοι δύο μήνες, άλλοι τρεις, άλλοι ακόμη και εξάμηνο, αναλόγως ποιο είναι το μέρος και πόση η διάρκεια της σεζόν εκεί.
Βεβαίως, αυτό που βιώνουν, οι περισσότεροι, τουλάχιστον, δεν διαφοροποιείται καθόλου ακόμη από τους ολόμαυρους σκλάβους μιας άλλης εποχής. Απλώς σήμερα γίνεται με πιο κομψό τρόπο: υποστελεχωμένες επιχειρήσεις, μισθοί χαμηλοί, ωράρια εξαντλητικά, ρεπό ούτε κατά διάνοια, κυριακάτικη απασχόληση χωρίς προσαύξηση, ένσημα αν και εφόσον και υπό προϋποθέσεις. Δηλαδή, κανονικός Μεσαίωνας. Μόνο οι βαριοπούλες λείπουν.
Μόνιμα χαρακτηριστικά
Πέρυσι, όλοι μείναμε με το στόμα ανοικτό, όταν αντικρίσαμε φωτογραφίες που έδειχναν υπάλληλο στη Ρόδο να κολυμπά στη θάλασσα, προκειμένου να σερβίρει τους πελάτες του μαγαζιού που εργαζόταν. Σε άλλες περιπτώσεις, ήρθαν καταγγελίες που νεαροί σερβιτόροι περπάταγαν ξυπόλητοι στην άμμο ή έμεναν όρθιοι, για να πάνε γρήγορα ό,τι είχαν παραγγείλει οι λουόμενοι. Οι καταγγελίες πολλές. Αποτελέσματα, ωστόσο, μηδέν εις το πηλίκον.
Φέτος, υπήρξε καταγγελία από εργαζόμενη στην εστίαση, στην Πάρο, γιατί το αφεντικό… τρελάθηκε. Η συγκεκριμένη πήρε στο νησί τη 14χρονη κόρη της, καθώς πρόκειται για μονογονεϊκή οικογένεια. Η εργοδότρια της παρείχε κατάλυμα και τη διαβεβαίωσε, σύμφωνα με τα λεγόμενα της υπαλλήλου, ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα να μείνει μαζί της η μικρή.
Ύστερα, όμως, από ένα μήνα την κάλεσε και τη ρώτησε πόσο χρόνο θα μείνει και εκείνη εκεί. «Δεν έχω πού να την αφήσω και σας ενημέρωσα ότι θα την πάρω μαζί μου, μέχρι να ολοκληρωθεί η παραμονή μου εδώ», απάντησε η γυναίκα. Και η κυρία -τρόπος του λέγειν κυρία- είπε στην υπάλληλο ότι δεν το κατάλαβε, ζημιώνεται από την παρουσία της νεαράς και της πρότεινε να εργαστεί σε αλυσίδα καθαριστηρίων που διαθέτει.
Εννοείται ότι η καταγγέλλουσα παραιτήθηκε, αρνούμενη να μπει η κόρη της στη γαλέρα, άνευ λόγου και αιτίας. Αν αναφερθώ στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του επιτελικού κράτους και πώς αντιδράει σε παρόμοιες καταγγελίες, σίγουρα θα με πάρετε με τις πέτρες, γιατί πρόκειται για το πιο σύντομο ανέκδοτο της εποχής μας: εργασιακά δικαιώματα, τήρηση νόμων, τιμωρία στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Βεβαίως, η αρμόδια υπουργός, κυρία Κεραμέως, «τρελάθηκε» όταν άκουσε ότι συνέβη κάτι τέτοιο. Μάλλον όμως ζει σε άλλον πλανήτη. Βεβαίως, για να καλλιεργήσει και το φιλεργατικό προφίλ της κυβέρνησης, η οποία από το 41% κατρακύλησε στο 28%, στις ευρωεκλογές, κάλεσε την Επιθεώρηση Εργασίας να προβεί στα δέοντα. Ωστόσο, η εμπειρία δείχνει ότι σε τέτοιες ανάλογες περιπτώσεις -και είναι πάμπολλες, δυστυχώς- όταν δουν το φως της δημοσιότητας, πέφτει κάποιο πρόστιμο της πλάκας και η ζωή συνεχίζεται κανονικά και με τον νόμο.
Οι «τεμπέληδες» νέοι
Πέρσι, άπαντες θορυβήθηκαν γιατί λίγο πριν από την έναρξη της σεζόν εμφανίστηκαν 50.000 κενές θέσεις εργασίας. Φάνηκε ότι κάποιοι εργαζόμενοι -και υπήρξαν πολλοί- δεν ήταν πρόθυμοι να… θυσιαστούν, προκειμένου η επιχειρηματικότητα να φτάσει τα κέρδη της στον Θεό. Σήμερα, πάλι, γίνεται ό,τι είναι δυνατόν, ώστε τέτοιες καταγγελίες να μη βγουν στην επιφάνεια, γιατί ο τουρισμός ως η βαριά βιομηχανία της χώρας δεν πρέπει να δυσφημισθεί! Τα συστημικά Μέσα, κυρίως τα κανάλια, ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή λόγω καύσωνα, τις πυρκαγιές, τις υψηλές θερμοκρασίες.
Και όλα αυτά εννοείται χωρίς να θιγεί στο παραμικρό η κυβέρνηση των αρίστων και οι επιχειρηματίες. Κατά τα λοιπά, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τα κάθε λογής Survivor, άντε καμιά ταινία να περνάει η ώρα. Τα περιφερειακά Μέσα και οι μικρές ιστοσελίδες ευτυχώς ακόμη δίνουν το βήμα στους καθημερινούς ανθρώπους να πουν τον πόνο τους και να καταγγείλουν τα κακώς κείμενα.
Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και το ΠΑΣΟΚ έχουν τα δικά τους προβλήματα: ποιος θα είναι ο αρχηγός και ποια η επόμενη μέρα; Σιγά μην προκάνουν να ασχοληθούν με την κάθε εργαζόμενη στην Πάρο και αλλού; Οι υπόλοιποι αντιπολιτευόμενοι, βεβαίως, θα βγάλουν μια ανακοίνωση, κάνοντας το χρέος τους, και από κει πάν’ και οι άλλοι! Ακτιβισμός, διαδηλώσεις έξω από τέτοια μαγαζιά… γαλαντόμων εργοδοτών, ενέργειες που να πλήξουν όσους έχουν ξεφύγει; Τι λέμε τώρα; Τόσο… όσο.
Οπότε, το πρόβλημα λύνεται, καθώς ακούμε για τεμπέληδες νέους οι οποίοι τα θέλουν όλα έτοιμα, που βαριούνται να δουλέψουν, που τους τρέφουν οι γονείς τους και καθαρίσαμε! Και προφανώς η παλιανθρωπιά συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο δεν παίρνουμε με τις πέτρες όλους αυτούς που φέρονται με τέτοιον τρόπο και περνιούνται για άνθρωποι… Δυστυχώς…
* Δημοσιογράφος