Η διανόηση, αυτή η αρχαία φωνή που κάποτε ύψωνε λόγο απέναντι στη βία, την αδικία και την άγνοια, μοιάζει σήμερα με ερειπωμένο φάρο που στέκει σιωπηλός πάνω από μια φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ο πλανήτης καίγεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κι όμως, εκείνοι που θα έπρεπε να υψώσουν τη φωνή τους —οι συγγραφείς, οι ποιητές, οι φιλόσοφοι, οι επιστήμονες— παραμένουν είτε βουβοί είτε χαμένοι σε ανούσιες διαμάχες και προσωπικές φιλοδοξίες.