Σε τεντωμένο σκοινί, κινούνται οι σχέσεις Ρωσίας – Ισραήλ. Και οι δύο πλευρές προσπαθούν να διατηρήσουν τις εξαιρετικά λεπτές ισορροπίες μεταξύ τους. Κι’ αυτό, παρ’ ότι η Μόσχα έχει «συμμαχική» σχέση με την Τεχεράνη, ενώ στη Συρία, τόσο Ρωσία όσο και Ιράν έχουν στηρίξει με κάθε τρόπο τον Ασσαντ, συγκρουόμενες ευθέως με τους τζιχαντιστές και στο παρελθόν με την Τουρκία, η οποία στηρίζει την ονομαζόμενη «συριακή αντιπολίτευση», αλλά και μερίδα των τζιχαντιστών, και έχει καταφέρει να βάλει χέρι σε εδάφη της βορειοδυτικής Συρίας.
Το θέμα των σχέσεων της Ρωσίας με το Ισραήλ, όπου ως γνωστόν διαβιεί πολύ μεγάλο πληθυσμιακό κομμάτι Ρώσων και Ρωσοεβραίων, επανήλθε στην ημερήσια διάταξη με αφορμή τους προ ημερών ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Συρία. Αρχικά ελέχθη ότι ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη έπληξαν τη ρωσική αεροπορική βάση, Χμέϊμιμ, που βρίσκεται 20 λεπτά έξω από την πόλη, Λαττάκεια. Κατόπιν, έγινε αναδίπλωση, και τόσο η Μόσχα όσο και το Τελ Αβίβ διέρρεαν ότι δεν επλήγη η βάση, αλλά κοντινές αποθηκευτικές εγκαταστάσεις των Ιρανών και των Σύριων.
Ο κύριος δρόμος της ρωσικής αεροπορικής βάσης στη Συρία έχει το όνομα του Ρώσου πιλότου, Πεσκόφ, το αεροσκάφος του οποίου καταρρίφθηκε το 2015 από τουρκικό μαχητικό
Παρά τις «φιλίες» Πούτιν – Νετανιάχου, παλιότερα, οι σχέσεις Μόσχας – Τελ Αβίβ είναι τεταμένες μετά την έκρηξη του πολέμου στη Μέση Ανατολή, που προκλήθηκε από την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, και από τη σφαγή στη Γάζα. Η Μόσχα χρησιμοποιεί ιδιαίτερα σκληρή φρασεολογία στον ΟΗΕ κατά του Ισραήλ, ενώ συστηματικά προωθεί το θέμα της δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Κάτι που εξηγείται από τις πολύ στενές σχέσεις που διαθέτει αφενός με το Ιράν, αφετέρου με τον αραβικό κόσμο. Η χώρα, πάντως, που έως τώρα δεν μιλάει καθόλου, αν και έχει μπει πολύ δυνατά στη Συρία, είναι η Κίνα.
Παρά ταύτα, ενώ η Ρωσία είναι άμεσα εμπλεκόμενη στη Συρία, την οποία κάθε τρεις και λίγο βομβαρδίζει το Ισραήλ, στοχοποιώντας κυρίως ιρανικές δυνάμεις και, κατά τα λεγόμενά του, εγκαταστάσεις της λιβανέζικης Χεζμπολάχ, Ρωσία και Ισραήλ, έως τώρα, δείχνουν να αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι την ανοικτή αντιπαράθεση. Κάτι, πάντως, που συμβαίνει επί σειρά ετών. Ακόμα και στις περιπτώσεις που υπάρχει ανοικτή αντιπαράθεση, φροντίζουν να την υποβαθμίζουν (!). Κάτι που έχει λογική, αν ληφθεί υπόψιν ότι τόσο η Ρωσία όσο και το Ισραήλ έχουν εμπλακεί και οι δύο σε πολέμους, και το μόνο που δεν θα ήθελαν, είναι να έχουν και μεταξύ τους «σπαζοκεφαλιές».
Εριξαν τους τόνους
Στην αεροπορική βάση, Χμέϊμιμ, μετά το 2015, οπότε δρομολογήθηκε η ανοικτή στρατιωτική υποστήριξη προς τον Ασσαντ, είναι ισχυρή η παρουσία ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών, καθώς και ολοκληρωμένων συστημάτων αεράμυνας (μικρού, μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς, μεταξύ των άλλων και S-400). Ναυτική βάση διαθέτει η Ρωσία και στην πόλη – λιμάνι Ταρτούς. Και αυτή διαθέτει πλήρες σύστημα αεράμυνας.
Ρωσική αεροπορική βάση, Χμέϊμιμ. Στο βάθος διακρίνονται ραντάρ αντιαεροπορικών συστημάτων
Σύμφωνα με όσα αναπαράγουν τα ρωσικά ΜΜΕ, το Τελ Αβίβ έσπευσε να επικοινωνήσει με το Κρεμλίνο, προκειμένου να υπογραμμίσει ότι τα ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη δεν βομβάρδισαν τη ρωσική αεροπορική βάση, Χμέϊμιμ. Κατά πληροφορίες, εκπρόσωποι του γραφείου του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Νετανιάχου, επικοινώνησαν με το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών και με αξιωματούχους του Κρεμλίνου μέσω άτυπων καναλιών και διαβεβαίωσαν ότι «δεν υπήρξε τέτοια επίθεση στη βάση». Κατέστησαν σαφές ότι εάν ο Ισραηλινός Στρατός είχε αποφασίσει να καταστρέψει όπλα στη βάση που προοριζόταν για τη Λιβανέζικη Χεζμπολάχ, θα το είχε κάνει κατά τη μεταφορά τους, και όχι εντός της βάσης. Από τη μεριά της, η Μόσχα κατέστησε σαφές ότι θεωρεί όλες τις τελευταίες ενέργειες της ομάδας Νετανιάχου έναν «μεγάλο τυχοδιωκτισμό» που θα μπορούσε να βυθίσει ολόκληρη τη Μέση Ανατολή σε έναν μακρύ πόλεμο, αναφέρουν ενημερωμένες πηγές.
Προηγουμένως, η ρωσική πλευρά ανεπισήμως διέψευδε την είδηση ότι ισραηλινά αεροσκάφη επιτέθηκαν στο έδαφος της αεροπορικής βάσης της. Η επίθεση, υποστήριζε, έγινε στην πόλη Τζέμπλα, η οποία βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το Χμέϊμιμ. Μερικοί από τους πυραύλους καταρρίφθηκαν από συστήματα αεράμυνας των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά κάποιοι έπληξαν τον στόχο τους, που ήταν αποθήκη που χρησιμοποιούνταν από το συριακό και ιρανικό στρατιωτικό προσωπικό. Για την επίθεση οι Ισραηλινοί χρησιμοποίησαν πυραύλους κρουζ αντιραντάρ Dalila, καθώς και, σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, κατευθυνόμενες βόμβες της ομάδας GBU.
Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι τις τελευταίες ημέρες, λίγο πριν την ιρανική πυραυλική επίθεση στο Ισραήλ, σύμφωνα με φημολογία, ο Νετανιάχου ζητούσε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πούτιν, αλλά ο δεύτερος φέρεται να την αρνείτο. Κατά πληροφορίες, η Τεχεράνη είχε ενημερώσει τη Μόσχα για την επικείμενη επίθεση.
Προβληματισμός στη Δαμασκό;
Αυτή η περίεργη σχέση Ρωσίας – Ισραήλ, που αν και οι σύμμαχοί τους (ΗΠΑ, Ιράν, κ.ο.κ.) είναι αντίπαλοι οι μεν των δε, δεν περνάει απαρατήρητη ούτε από τα ρωσικά ΜΜΕ, ούτε, ως φαίνεται, από τη Δαμασκό του Ασσαντ.
Γνωστό ρωσικό «τσατ» του Telegram, με την ονομασία «Ribar» («Ψαράς»), το οποίο μάλιστα παίζει σημαντικό επικοινωνιακό ρόλο στην περίοδο του πολέμου στην Ουκρανία, έγραψε για το τελευταίο επεισόδιο των ισραηλινών βομβαρδισμών στη Συρία, που σημειώθηκε λίγο μετά τους ιρανικούς βομβαρδισμούς στο Ισραήλ:
«Δεν υπήρξε κτύπημα στο ίδιο το Χμέϊμιμ. Σε αυτό το στάδιο, άλλωστε, μια τέτοια επίθεση θεωρείται απίθανη γιατί θα οδηγούσε σε περιττή κλιμάκωση. Ταυτόχρονα, όμως, πληθαίνουν τα εύλογα ερωτηματικά στους Σύριους για το ότι η ρωσική αεράμυνα δεν βοηθά στην απόκρουση των ισραηλινών επιθέσεων.
Αντιαεροπορικό σύστημα μικρού βεληνεκούς στη ρωσική αεροπορική βάση
Το τελευταίο περιστατικό προσθέτει άλλο ένα κομμάτι στο τείχος δυσπιστίας εκ μέρους των Σύριων προς τη Ρωσία. Αν και ο στόχος ήταν η Τζέμπλα, οι ισραηλινοί πύραυλοι αποτελούσαν σοβαρό κίνδυνο. Το πλήγμα στις αποθήκες που χρησιμοποιούσαν οι Ιρανοί, οι Σύροι, δεν έχει σημασία ποιος, σε τόσο κοντινή απόσταση, αποτελούσε απειλή για την ίδια τη βάση. Για να μην μιλήσουμε πώς είδε το περιστατικό η ιρανική πλευρά!
Δεδομένου ότι οι Ισραηλινοί ενεργούν ατιμώρητα, και η ρωσική πλευρά περιορίζεται αποκλειστικά στις εκκλήσεις να σταματήσει η κλιμάκωση της βίας και να υπάρξει επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τέτοια περιστατικά στο μέλλον ενδέχεται να αυξηθούν, να υπάρξει ποιοτική κλιμάκωση, και να οδηγήσουν σε πιο τραγικές συνέπειες. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να κτυπηθεί το έδαφος μιας ρωσικής αεροπορικής βάσης, δηλαδή, de facto το έδαφος της Ρωσίας ενός της Συρίας, με το πρόσχημα ότι ενδεχομένως υπάρχουν εκεί Ιρανοί ή ιρανικό αεροσκάφος.
Να θυμίσουμε ότι το Ιράν είναι σύμμαχος της Ρωσίας και πριν από λίγο καιρό υπεγράφη μια στρατηγική συμφωνία, η οποία προβλέπει ότι έχουμε κοινό αντίπαλο και ότι αντιμετωπίζουμε από κοινού τους Ισραηλινούς. Στην πραγματικότητα, όμως, όλα αυτά είναι προς το παρόν μόνο λόγια.
Έτσι, πάντως, δέχεται σοβαρό πλήγμα το προφίλ του ρωσικού σώματος στη Συρία. Και οι Ισραηλινοί, βλέποντας ότι οι Ρώσοι δεν αντέδρασαν ούτε τώρα, θεωρούν ότι μπορούν να συνεχίσουν περαιτέρω ό,τι κάνουν. Και ποιος, άραγε, θα εγγυηθεί ότι η υπερορθόδοξη κυβέρνηση του Ισραήλ, δεν θα επιλέξει ως επόμενο στόχο της την αεροπορική βάση, Χμέϊμιμ;»